Redakcja czasopisma „Pielęgniarstwo w Stanach Nagłych” wraz z dr hab. n. o zdr. Wiolettą Mędrzycką-Dąbrowską zaprasza do lektury artykuły dot. roli edukacji w zawodzie współczesnej/ego pielęgniarki/pielęgniarza.

Pielęgniarka/Pielęgniarz – członek zespołu medycznego, partner w działaniu!

Redakcja czasopisma „Pielęgniarstwo w Stanach Nagłych” wraz z dr hab. n. o zdr. Wiolettą Mędrzycką-Dąbrowską zaprasza do lektury artykuły dot. roli edukacji w zawodzie współczesnej/ego pielęgniarki/pielęgniarza.

Jak zmieniła się rola pielęgniarki/pielęgniarza?

Jak być partnerem dla pozostałych członków zespołu medycznego?

Jak wspomóc lekarza podczas codziennej pracy?

Nierozłączną częścią systemu opieki zdrowotnej, która w znaczący sposób przyczynia się do realizowania wszelkich celów i wypełniania misji tego systemu, jest pielęgniarstwo (1).

Przez wiele lat pielęgnowanie spełniało funkcje pomocnicze, co związane było z wyraźną opiekuńczą funkcją (2, 3). Dostrzegano znaczenie pielęgnowania jako elementu leczenia i terapii. Z biegiem czasu, rozwój wiedzy medycznej spowodował wzrost zapotrzebowania na wykwalifikowaną kadrę medyczną, także pielęgniarską. Pielęgniarka podejmowała się wykonywania coraz to nowych zadań. Odpowiadała w ten sposób na wymagania społeczne, jakie jej stawiano, a które wynikały z postępu medycyny i zmieniającej się roli pacjenta (4).

Współczesne pielęgniarstwo kieruje uwagę przede wszystkim na ciągły rozwój kompetencji zawodowych, co w głównej mierze przekłada się na posiadaną wiedzę, kwalifikacje, a także umiejętności świadczenia wysokiej jakości opieki pielęgniarskiej (5). Choć wciąż bardzo ważną rolę odgrywają standardy i procedury postępowania, wraz z rozwojem zawodu pielęgniarki coraz bardziej istotne stają się kompetencje poznawcze. Obecne pielęgniarstwo rozwija się poprzez doświadczenia praktyczne takie jak umiejętności obserwowania i analizowania otoczenia czy umiejętności podejmowania nagłych decyzji w sytuacjach kryzysowych. Niezwykle znacząca jest także edukacja, która powinna obowiązywać nie tylko na studiach, ale i po ich ukończeniu. Medycyna wciąż ewoluuje, a co za tym idzie – zawody takie jak pielęgniarstwo również. Aby sprostać coraz większym wymaganiom stawianym służbie zdrowia, współczesna pielęgniarka powinna pamiętać o znaczeniu edukacji w swoim zawodzie.

Pielęgniarka/pielęgniarz jako członek zespołu ratownictwa medycznego 

O tym, jak duże znaczenie ma obecnie zawód pielęgniarki, świadczyć może Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 lutego 2017 roku, w sprawie zakresu świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych udzielanych przez pielęgniarkę albo położną samodzielnie bez zlecenia lekarskiego (Dz.U. 2017, poz. 497) (6). Minister za sprawą w/w ustawy zrównał obowiązki pielęgniarki systemu do uprawnień, które posiada grupa zawodowa ratowników medycznych. Do zakresu czynności ratunkowych, które pielęgniarka systemu może wykonać samodzielnie należy m.in. podjęcie i prowadzenie podstawowej oraz zaawansowanej resuscytacji krążeniowo-oddechowej, bezprzyrządowe i przyrządowe przywracanie drożności dróg oddechowych, podjęcie tlenoterapii czynnej, wykonywanie intubacji dotchawiczej i wiele innych (7).

Wzrost kompetencji pielęgniarskich a edukacja 

Wzrost kompetencji pielęgniarskich jest równoznaczny z większym zapotrzebowaniem na edukację i zdobywanie nowej wiedzy. Do zadań pielęgniarki nie należy już tylko pielęgnowanie oraz wspieranie leczenia czy terapii, ale także podejmowanie samodzielnych akcji ratujących życie. Aby sprostać tak ogromnej odpowiedzialności, istotne jest więc stawianie na rozwój umiejętności zawodowych. W pielęgniarstwie umiejętności te to wykorzystanie przez pielęgniarkę/pielęgniarza wiedzy, kompetencji oraz doświadczenia. Zatem kompetentna pielęgniarka/ kompetentny pielęgniarz to osoba zainteresowana stałym rozwojem zawodowym i osobistym, a także świadczeniem wysokiej jakości opieki pielęgniarskiej nad jej pacjentami (5).

Piśmiennictwo:

1. Rogala-Pawelczyk G.: Kim jest pielęgniarka, położna w opiece zdrowotnej?. Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych. 2014.

2. Ciechaniewicz W., Górajek J.: Pielęgniarstwo budowane na doświadczeniu, uparte na podstawach naukowych i przyjętych założeniach filozoficznych. „Filozofia i teorie pielęgniarstwa”. Lublin 2007, s. 384.

3. Urbanek B.: Zmagania o profesje w XIX wieku (do roku 1963). „Zawód pielęgniarki na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Lublin 2008, s. 56

4. Włodarczyk W.: „Pielęgniarstwo w Polsce i na świecie”. Piła 2009. 

5. Bielawska J.: Kompetencje zawodowe pielęgniarki. Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy, 8, 5-17.

6. Paszkowska M.: Samodzielne udzielanie świadczeń zdrowotnych przez pielęgniarki w świetle nowego rozporządzenia. „Pielęgniarstwo w Stanach Nagłych”. 1/2017, s. 69.

7. Żuratyński P.: Nagłe zatrzymanie krążenia. „Pielęgniarstwo w Stanach Nagłych”. 2/2018, s. 11.